окроугънии

ОКРОУГЪНИИ (3*) пр.

1.Соседний, близлежащий:

посла бл҃жныи нѣкоѥго брата. ѡбиити грады. и ѡкругнѧ˫а страны. (τὴν περίχωρον) ПНЧ к. XIV, 150а; ѹсѣдници суть парфии ѡкругънии ˫азыци мирнии. Пал 1406, 59б.

2. Относящийся к области, епархии:

ст҃го архиепископа… и ст҃го събора иже съ нимь. окрѫгънѥѥ посъланиѥ. къ всѣмъ прѣподобь-ныимъ митрополитомъ. (ἐγκύ[κλιος]) КЕ XII, 13а.

Ср. окрѹгъныи.